'Aμεση εφαρμογή μέτρων και κινήτρων για την ανάπτυξη!

  Είναι πλέον φανερό ότι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που αντιμετωπίζει και προσπαθεί να λύσει. Δυστυχώς, τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα από μόνα τους δεν οδηγούν πουθενά. Όλος ο επιχειρηματικός κόσμος, ακόμα και οι απλοί πολίτες της χώρας προβλέπουν πως μεσοπρόθεσμα, η ύφεση και η ανεργία θα ανατρέψουν τους δημοσιονομικούς στόχους μέσα από την υστέρηση των φορολογικών εσόδων – κάτι που δεν το βλέπει η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι υπουργοί της. Αντίθετα, η πολιτική που εφαρμόζεται οδηγεί σε έξαρση των πληθωριστικών τάσεων, βαθύτερη ύφεση και μείωση των εσόδων του Δημοσίου. Η αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, διαφόρων καταναλωτικών φόρων και των τιμολογίων συγκεκριμένων ΔΕΚΟ οδήγησε τον ετήσιο πληθωρισμό σε ρεκόρ 12ετίας, ο οποίος κινείται πλέον προς το 6%.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η αδυναμία της κυβέρνησης Παπανδρέου να πατάξει τη φοροδιαφυγή μετατρέπεται σε διαρκή αύξηση της φορολογίας σε βάρος εκείνων που λειτουργούν εντός του φορολογικού συστήματος και είναι, στο μέτρο του δυνατού, συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Όσοι λειτουργούν νόμιμα στο πλαίσιο της πραγματικής οικονομίας τιμωρούνται σκληρά από την κυβερνητική πολιτική, ενώ η παραοικονομία αυξάνεται με εξαιρετικά δυναμικό τρόπο.

Το έχουμε ξαναγράψει πως η μόνη πραγματική ελπίδα για την ανάκαμψη της χώρας είναι η άμεση εφαρμογή μέτρων και κινήτρων για την ανάπτυξη. Η ανάπτυξη θα συμβάλει αποφασιστικά στη μείωση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, αλλά και στην αποκατάσταση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας. Παράλληλα, θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και θα ενισχύσει τα εισοδήματα, διαμορφώνοντας συνθήκες κοινωνικής σταθερότητας και συνοχής. Οι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης, σε συνδυασμό με την αποτελεσματική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, θα επιτρέψουν αύξηση δαπανών και βελτίωση των υπηρεσιών του κοινωνικού κράτους.

Αλλά για να μπορέσουν να συμβούν τα παραπάνω χρειάζονται ταυτόχρονα σοβαρές και αυστηρές διαρθρωτικές αλλαγές. Νούμερο ένα στόχος πρέπει να είναι η καταπολέμηση της σπατάλης στο Δημόσιο, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για δημόσιες επενδύσεις, καθώς και η απελευθέρωση των αγορών και η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας για να ανακάμψουν οι ιδιωτικές επενδύσεις. Ταυτόχρονα, πρέπει να προχωρήσουν αμέσως δραστικές ολοκληρωμένες παρεμβάσεις στον ΟΣΕ και άλλες ζημιογόνες ΔΕΚΟ, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και, γενικότερα, στις εστίες σπατάλης στον δημόσιο τομέα. Το ίδιο ισχύει για τις ιδιωτικοποιήσεις, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και την κατάργηση των εμποδίων στον ανταγωνισμό (όπως το cabotage). Πρέπει, επίσης, να αναληφθεί συστηματική προσπάθεια περιορισμού των αδειοδοτήσεων και της γραφειοκρατίας, ώστε να βελτιωθεί, επιτέλους, το επενδυτικό περιβάλλον και να πάψουμε να συγκαταλεγόμαστε στις τελευταίες θέσεις του πλανήτη όσο αφορά την ελκυστικότητα και το επενδυτικό περιβάλλον της χώρας για νέες επενδύσεις.

 

Δυστυχώς, η χώρα αυτή χρειάζεται πολλά «πρέπει» για να ορθοποδήσει και πάλι. Το θέμα είναι να ξεκινήσουμε επιτέλους από κάπου και να ακολουθήσουμε μια πολιτική η οποία θα επιτρέψει στη χώρα να γίνει ανταγωνιστική και να παράγει πλούτο, και όχι μια πολιτική η οποία θα μειώνει τον πλούτο των παραγωγικών της δυνάμεων.