Ο μοναδικός και πιο ενδεδειγμένος
τρόπος για να ξεφύγει η χώρα από την σημερινή της κατάσταση και να αναπτυχθεί
οικονομικά, είναι να αυξήσει την παραγωγή πλούτου, προϊόντων και υπηρεσιών, να
βελτιώσει την ποιότητα τους, και κυρίως να ελαχιστοποιήσει τις σπατάλες και τη
διασπάθιση του δημοσίου χρήματος από τους κρατικούς λειτουργούς. Όλοι οι πολίτες
πρέπει να εκπληρώνουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, ανάλογα με τις
δυνατότητες τους, ενώ το κράτος, πρέπει να εφαρμόσει τους νόμους, και να μην
κάνει διακρίσεις μεταξύ δυνατών και αδυνάτων. Προϋπόθεση βέβαια για να συμβεί
αυτό, είναι η ορθολογική λειτουργία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, και φυσικά
η πάταξη της διαφθοράς και της υπόγειας συναλλαγής, συνηθισμένο ελληνικό
φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών.
Όλα όμως αυτά, δεν είναι αρκετά. Όλοι στην Ελλάδα πρέπει να συνειδητοποιήσουν, ότι τα χρήματα και τα καταναλωτικά αγαθά “δεν φυτρώνουν στα δένδρα”, και ότι η οικονομική ανάπτυξη προϋποθέτει παραγωγικές δραστηριότητες και επενδύσεις που στηρίζονται στις προσδοκίες για κέρδος και παραγωγή του πλούτου. Καμία χώρα δεν μπορεί να απολαμβάνει αγαθά και υπηρεσίες που παράγονται από το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, και παράλληλα να σκέφτεται και να λειτουργεί “υπό την επήρεια” ιδεολογικών στερεοτύπων και πολιτικών δοξασιών “μεσσιανικού και θρησκειολογικού τύπου”, που παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία της αγοράς, και υπονομεύουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι το φαινόμενο του ΠΑΜΕ, το οποίο δεν αναγνωρίζει τους νόμους και το Σύνταγμα, καταλαμβάνοντας λιμάνια και ακινητοποιώντας πλοία. Αντίστοιχο παράδειγμα είναι η παράταση της παράνομης δέσμευσης των ιταλικών πλοίων στην Κόρινθο με αίτημα την πρόσληψη Ελλήνων ναυτικών!! Τα καμώματα του ΠΑΜΕ και η ανοχή της κυβέρνησης εκπέμπουν μία εικόνα αναρχίας για την οποία ευθύνεται αποκλειστικά η κυβέρνηση και όχι τα μαύρα σενάρια περί χρεοκοπίας. Το ίδιο ισχύει και για την ανοχή προς τα συνδικάτα που εμποδίζουν την αποβίβαση των τουριστών από τα κρουαζιερόπλοια, υπονομεύοντας τη σημαντικότερη βιομηχανία μας, τον τουρισμό. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση, αποτελεί φαινόμενο κοινωνικής και πολιτικής σχιζοφρένειας, που θα έχει ως αποτέλεσμα, την οικονομική παρακμή, και την αποκοπή της χώρας και των ανθρώπων της, από τις εξελίξεις σε όλους τους τομείς.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν σε αυτή τη χώρα? Καταρχήν, πρέπει να σταματήσει η ατολμία της κυβέρνησης να εφαρμόσει τους νόμους, η οποία, δημιουργεί δυσπιστία προς τις προσπάθειές της να υπερβεί την κρίση. Πρέπει να σταματήσουν οι υπουργοί της κυβέρνησης να συντάσσονται με τα συνδικάτα, για το «θεαθήναι» ιδιαίτερα όταν η δράση τους είναι παράνομη. Δυστυχώς, αυτή η πολιτική του κατευνασμού δημιουργεί αμφιβολίες για τη δυνατότητα της κυβέρνησης να φέρει σε πέρας τις μεταρρυθμίσεις και ενθαρρύνει κι άλλες ομάδες να κρατούν τη χώρα σε ομηρία. Η Ελλάδα διαθέτει εκείνες τις υγιείς, πολιτικές, κοινωνικές, επιστημονικές και παραγωγικές δυνάμεις, που μπορούν να ωθήσουν τη χώρα σε μια εποχή ευημερίας και ανάπτυξης. Αν οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες δεν καταφέρουν να καταλήξουν σε μια ελάχιστη εθνική συνεννόηση με γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας, αν το κοινό συμφέρον δεν αρθεί πάνω από το κομματικό και το μικροπολιτικό, τότε είναι σίγουρο πως οι σημερινές ηγεσίες θα υπερκερασθούν, θα ξεπεραστούν και θα περιθωριοποιηθούν από τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, που θα ακολουθήσουν το κύμα αγανάκτησης των πολιτών, που πλήττονται από τη Σκύλλα της οικονομικής ύφεσης, και τη Χάρυβδη της διαφθοράς και τις γενικευμένης ατιμωρησίας.
